Artykuł dotyczy znanej od tysiąclecia, coraz bardziej popularnej i wciąż rozwijającej się techniki wytwarzania dzianin. Na przestrzeni dziejów zaobserwować można zdumiewającą ewolucję dziewiarstwa - od rzemieślniczego, manualnego sposobu wytwarzania nieskomplikowanych wyrobów do przemysłowej, w pełni skomputeryzowanej, innowacyjnej produkcji bardzo zróżnicowanych asortymentów. Dzianina doskonale funkcjonuje w wystroju wnętrz, stosuje się ją do wyrobu różnorodnych elementów wyposażenia i dekoracji pomieszczeń mieszkalnych. Jest również z powodzeniem wykorzystywana do tworzenia rzeźb, instalacji i unikatowych obiektów artystycznych prezentowanych w muzeach i galeriach.
Dzięki postępowi techniczno-technologicznemu znacznie wzrosły możliwości produkcyjne dziewiarskiego przemysłu odzieżowego. Obecnie powszechnie użytkowane są ubiory o formach odpasowanych a także bezszwowych. Komputerowe maszyny współpracujące z nowoczesnymi studiami projektowymi zapewniają warunki do wytwarzania skomplikowanych, przestrzennych struktur i wielobarwnych wzorów dzianych. Autorka artykułu na przykładach dwóch kolekcji ubiorów prezentuje zastosowanie wybranych splotów o specyficznych właściwościach, których odpowiednie zestawienia determinują̨ formę i fakturę odzieży dzianej. Kolekcje powstały z zastosowaniem różnorodnych technologii dziewiarskich przy użyciu zróżnicowanych urządzeń. Potencjał strukturalny dzianiny, pozwala na wykorzystywanie jej zarówno w produkcji ubiorów użytkowych jak i w twórczych działaniach artystycznych.
dzianina ; struktura ; projektowanie ; włókno ; nowe technologie ; rzemiosło ; ubiór ; wnętrza ; obiekty artystyczne ; odzież fasonowana ; wyroby bezszwowe knit ; structure ; design ; knitted fabric ; fibre ; new technologies ; craftsmanship ; clothing ; interiors ; artistic objects ; tailored clothes ; seamless products
Zasady cytowania
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
© 2020 inAW Journal | Kontakt | Regulamin | Polityka Prywatności